Για τη Βασούλα..

 ‘Το νιώθω τώρα καθαρά πως είναι αργά για αλήθειες..’… λέει ο Πασχαλίδης στο τραγούδι του ‘κακές συνήθειες’. Μήπως όμως δεν είναι ποτέ αργά για την αλήθεια; Η αλήθεια δεν είναι μόνο θέμα timing. Ένα πολύ βασικό ζήτημα είναι.. αντέχουμε να ακούσουμε την αλήθεια; Όχι όμως την δική μας αλήθεια.. Ή αυτή την αλήθεια που θα μας βόλευε να ακούσουμε, αλλά την αλήθεια του άλλου. Η αλήθεια πολλές φορές πονάει, πληγώνει, είναι σκληρή.. Πεθαίνουμε να μάθουμε την αλήθεια, αποζητάμε από τους άλλους να μην μας γεμίζουν με ανούσια ψέματα, αλλά όταν την μαθαίνουμε δεν μας αρέσει. Θυμώνουμε, νευριάζουμε, στεναχωριόμαστε, κλαίμε, φωνάζουμε, μισούμε… και τότε γιατί την αποζητούσαμε; Αν δεν μπορούμε να την ακούμε γιατί ζητάμε να την μάθουμε; Γιατί προσπαθούμε να το παίξουμε δυνατοί ότι ‘εγώ προτιμώ την αλήθεια από τα ψέματα’. Για να ακούσουμε την αλήθεια πρέπει να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα ώρα και στιγμή να συγχωρήσουμε.. κι αυτή πιστεύω είναι η σωστή στιγμή να μάθουμε την αλήθεια.. την ώρα που ο θυμός έχει καταλαγιάσει και που είμαστε έτοιμοι να εκτιμήσουμε την ειλικρίνεια. Ίσως πάλι έτσι να νομίζουμε και τη στιγμή εκείνη που θα μάθουμε μια αλήθεια που πονάει να νιώσουμε πάλι όλα αυτά τα συναισθήματα να μας κατακλύζουνε. Και είναι λογικό.. είμαστε άνθρωποι και πολλές φορές δεν μπορούμε να ελέγξουμε ούτε τα συναισθήματά μας, ούτε τις αντιδράσεις μας. Απ’ την άλλη, όταν ξέρεις και είσαι σίγουρος πως θέλεις να μάθεις την αλήθεια τότε κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ποτέ αργά. 

Πράξεις και γεγονότα του παρελθόντος είναι αυτά που έχουν συμβάλει στην διαμόρφωση της τωρινής σου ζωής.. οπότε, ό,τι έχει γίνει έχεις το δικαίωμα εάν αντέχεις να το μάθεις. Είτε τώρα, είτε αύριο, είτε μετά από χρόνια. Και ίσως για σένα, τη στιγμή που θα το μάθεις, να καταλάβεις ότι δεν σε νοιάζει γιατί αυτή τη στιγμή της ζωής σου αυτή η αλήθεια του παρελθόντος είναι εντελώς ασήμαντη! Αλλά κάνοντας μια αναδρομή καταλαβαίνεις ποίοι άνθρωποι άξιζαν.. Ποιες επιλογές σου ήταν σωστές.. Ποια γεγονότα τελικά είχαν αξία.. Τι έκανες σωστά και ποια ήταν τα λάθη σου.. Ποια ήταν τα λάθη των άλλων και ποιούς αδίκησες.. Ποια πράγματα ήταν έτσι όπως τα ήξερες και σε ποιες περιπτώσεις τα φαινόμενα σε απάτησαν.. Πολλές φορές όταν ζούμε μια κατάσταση δεν έχουμε τη λογική και τη δύναμη να δούμε αντικειμενικά πως είναι τα πράγματα και αδυνατούμε να λάβουμε κάποιες αποφάσεις –είτε σωστές, είτε λάθος-, επίσης αδυνατούμε να κρίνουμε εάν οι συμβουλές των ανθρώπων που μας αγαπάνε, είναι οι σωστές και μας τις δίνουν για να μας βοηθήσουν. Άλλες φορές πάλι δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι αυτή που ακούμε είναι η αλήθεια, γιατί μάθαμε στα ψέματα. Το μυαλό μπερδεύεται, χάνεται, αδυνατεί να καταλάβει.. Όταν όμως περάσει ο καιρός, η κριτική ικανότητα επιστρέφει μαζί με τη λογική κι όλα είναι πιο απλά στο να τα κατανοήσεις. Και τότε η αλήθεια έχει αξία. Πάντα η αλήθεια έχει αξία.. Είτε την μαθαίνεις εγκαίρως, είτε αργά... Προτιμώ και να ακούω την αλήθεια και να την λέω! Είναι πιο πικρή αλλά την εκτιμώ.. Τα ψέματα είναι γλυκά αλλά σου πλάθουν μια ιδανική, ουτοπική πραγματικότητα και η έξοδος από αυτήν είναι πολύ πιο δύσκολη κι επίπονη από το να μάθεις μια αλήθεια και να παλέψεις να ξεπεράσεις τον πόνο που σου προκάλεσε.. Δυστυχώς όμως λένε σπάνια την αλήθεια.. είναι πιο δύσκολη, θέλει θάρρος –για να μην πω κάτι άλλο- τα ψέματα είναι εύκολα, δεν ενοχλούνε, δεν πειράζουν, δεν πονάνε, σε κάνουν αρεστό αλλά.. ψεύτικο! Και τότε τι νόημα έχει..; Βασούλα μου το έθεσες πολύ σωστά το ερώτημα! Μήπως δεν είναι ποτέ αργά για την αλήθεια; Γιατί ακόμα και στα πιο αθώα βλέμματα δεν τους αξίζει να μάθουν την αλήθεια…..;